Verhuizen doe je niet van de een op de andere dag. Vertel mij wat. Ik zeker niet, want ik ben niet zo’n inpakker, schoonmaker en orden-miep. Laat mij maar lekker rondrommelen op mijn eigen stekkie, en het interieur regelmatig een lekkere opfrisbeurt of make-over geven. Dan ben ik tevreden.
Knusse sfeer
Toch ga ik verhuizen. Zonder er lang over te hebben nagedacht. Gewoon, alsof ik een boodschapje deed. We (lees:ik) waren namelijk helemaal niet van plan om te verhuizen. Dit huis hebben we vijf jaar geleden gekocht, middenin de crisistijd. Een tophuis voor een topprijs, want ze waren aan de straatstenen niet kwijt te raken. We waren halsoverkop verliefd geworden op dit nieuwbouwproject. De gezellige ramen, de ‘oude school’- uitstraling, de brede straat en de ruimte achter waren perfect voor ons gezin. Dus besloten we te verhuizen.
Ons huis groeide als een jas om ons heen. Lekkere houthaard, gezellig ingerichte kamers, knusse sfeer. Het was helemaal het huis zoals we dat voor ogen hadden. Ja, een iets grotere tuin zou wel mooi zijn. Of wat meer ruimte in de slaapkamers voor de kids, zodat ze wat meer ruimte zouden hebben om te spelen op hun eigen kamer. Het was een wens, maar noodzakelijk was het zeker niet.
Op slag verliefd
Totdat we twee weken geleden ineens zagen dat er een bord stond bij het huis van onze overburen. Ary was gelijk enthousiast. Ik niet. Wat moest ik in dat vierkante huis? Ik had hier net alles helemaal op orde. En dan die heerlijke houthaard en onze knusse woonkamer. Dat wilde ik echt niet missen. Maar met veel praten wist Ary me toch over te halen om eens te informeren aan de overkant. Dus trok ik de stoute schoenen aan, en ben op pad gegaan. Eigenlijk met een beetje tegenzin, maar wat kon het nou voor kwaad. Omdat het huis nog niet op Funda of op de site van de makelaar te vinden was, had ik geen idee wat me te wachten stond.
De overbuurvrouw was hartelijk. Ze nodigde me uit om naar binnen te komen en eens rond te kijken. En toen gebeurde het. Ik keek rond en was verliefd. Op slag. Ik had het totaal niet zien aankomen, maar het was er. Dit huis was perfect. De ruimte, het licht, de grote kamers. In een woord; fantastisch. Het was zo erg, dat ik, impulsief als ik ben, direct de vraagprijs heb geboden. Daarna heb ik Ary gehaald (die direct net zo verliefd was als ik) en hebben we na een kort overleg de deal direct rondgemaakt. Zo zat ik ’s ochtends nog nietsvermoedend aan het ontbijt, en had ik ’s middags een huis gekocht. Zo gek kan het dus gaan.
Spic en span
Twee dagen geleden is ons huis op Funda gezet, en het stroomt inmiddels over van de kijkers. Gaaf natuurlijk, maar de (al zo lange) lijst met klusjes is ineens verdubbeld. Het is net als in de weken voordat je kunt gaan bevallen: alles moet he-le-maal spic en span zijn.
Voordat we naar school/werk gaan, moet iedereen zorgen dat: de vloer van zijn of haar kamer keurig in orde is, dat het speelgoed is opgeruimd (het liefst weggestopt in de kast), zijn of haar bed is opgeschud, de luiken netjes zijn opengedaan, de ramen op een kier staan om lekker te luchten, er geen sporen in de badkamer achterblijven, de wassen zijn weggedraaid, alle was is opgevouwen (of stiekem in een andere kast wordt weggestopt), de kleren van de stoelen zijn weggehaald (wat weer resulteert in een overvolle wasmand die ik op het allerlaatste moment nog moet sorteren én legen), het bad en de douche zijn drooggemaakt zodat er geen resten van spetters meer zitten, de ontbijtspullen zijn opgeruimd, het aanrecht is gecleand, er in- en uit is geruimd, de vloer is gestofzuigd en het liefst ook gedweild en dat er geen vieze vingers meer aan de knoppen van de magnetron zitten.
Zo kan ik nog even doorgaan, maar ik kan je vertellen dat het ons o zo ontspannen ochtendritueel er niet echt gezelliger op is geworden. Ik loop als een soort heks door het huis achter iedereen aan, commandeer, wijs, ruim op, en spoor aan. O, en vergeet mijn bezemfunctie niet. Zodra de zolder netjes is, mag er niémand meer komen. Dat geldt ook voor de slaapkamers, met als gevolg dat Hidderick áltijd nog even wat moet pakken, waarvoor hij de kast (die net vol met stiekeme spulletjes is gestopt) nog even opentrekt en de zooi er weer uitvalt.
Maar wat het allemaal dragelijk maakt, is het vooruitzicht op ons nieuwe huis. Of ik nog steeds verliefd ben? Absoluut! Of ik spijt heb gehad van deze razendsnelle, impulsieve aankoop? Geen moment. Ik ben alweer druk bezig met ideeën te verzamelen voor de inrichting van ons nieuwe huis. De komende maanden neem ik jullie mee in deze zoektocht. We gaan op zoek naar de juiste kleuren en behang, naar gordijnstoffen, een mooie nieuwe haard, een salontafel en een eetkamertafel. En mocht je nou goede ideeën hebben, schroom dan niet om te reageren. Ik vind het fantastisch om wat van jullie te horen.
Tot de volgende keer!
Anne-Mette
Het bericht Ik ga verhuizen! verscheen eerst op Mart.
Bron: Mart https://martkleppe.nl/blog/interieur-tips/ik-ga-verhuizen/
https://interieurideeen.wordpress.com/2018/10/05/ik-ga-verhuizen/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten